اکلوژیت ها سنگهایی هستند که به صورت قطعات بیگانه (گزنولیت) در کمبرلیت و یا در بعضی از بازالت ها دیده میشوند. از نظر کانی شناسی اکلوژیت ها اساسا از دو کانی: گارنت قرمز- تیره (پیروپ- آلماندن) و پیروکسن امفاسیت سبز تیره تشکیل شده است. پیروکسن مزبور یکی از انواع دیوسپید- ژاده ایت است.علاوه بر کانیهای فوق که کانیهای اصلی تشکیل دهنده اکلوژیت می باشند. دیستن نیز کانی تشکیل دهنده مهم از بعضی از اکلوژیت ها است. روتیل نیز همیشه به صورت کانی فرعی در سنگ دیده می شود. در بعضی از اکلوژیت ، کوارتز ممکن است به صورت کانی فرعی یافت شود. تمام کانیهای سازنده اکلوژیت بدون آب بوده و در شرایط بی آب به وجود می آیند....

پادگانه های آبرفتی سطوحی هستند که به موازات محور دره رودخانه و درسطوح بالاتر از بسترکنونی رودخانه ودرنتیجه تغییر سطح اساس رودخانه ها تشکیل می شوند.عموما جنبش گسلهای فعال ، بالا آمدگی کوهها وفرونشینی گودیها باعث می شود که درامتداد جنبش ها سطح اساس رودخانه سریعا تغییرکند.پادگانه های آبرفتی یکی ازاشکال مشخص فرسایش آبهای روان در حاشیه رودخانه هاست.آنها عارضه های هموار یا نسبتا همواری هستند که ازآبرفت تشکیل شده و پرتگاه حاشیه ای آن با شیب محسوسی به بسترفعال جریان آب یا به یک پادگانه دیگرمسلط باشد.

پادگانه ها درنقشه های زمین شناسی فراوانندکه با Q1,Q2وQ al نشان داده می شوند.آنها درواقع تغییرشکل یافته بادزنه ها هستند.یعنی همان حرکات تکتونیکی روی بادزنه ها اثرمی گذارد، Uplift اتفاق می افتدوبعد از آن فرسایش رخ می دهد وازبادزنه کاملی که داشتیم بخشهایی حذف می شودوبخشهایی به صورت سکوهایی باقی می ماند که به آنها تراس می گوییم...

صفحات تشکیل دهنده پوسته زمین شامل 12 صفحه و به اندازه های متفاوت است که به ترتیب شامل صفحه آرام، صفحه آفریقا، صفحه آمریکای شمالی، صفحه قطب جنوب، صفحه هندوستان- استرالیا، صفحه کارائیب، صفحه فیلیپین، صفحه کوکوس، صفحه نازکا، صفحه اوراسیا، صفحه آمریکای جنوبی و صفحه عربی می باشند. بر پایه مشاهدات فورسات (1975) سرعت پلیت مستقل از مساحت پلیت است و پلیت های متصل به ورقه ی لیتوسفری فرو رونده سریعتر از سایر پلیت ها حرکت می کنند. به علاوه صفحاتی که دارای مساحت بیشتری از پوسته قاره ای اند، خیلی کندتر حرکت می کنند و به عقیده آنان گشتاور هر پلیت در حال تعادل بایستی صفر باشد و این بدان معنی است که نیروی محرک با نیروی بازدارنده بایستی برابر باشند. بطور کلی نیروهایی که بر صفحات اثر می کنند شامل موارد زیر می باشند 

گروهی از دانشمندان استرالیایی با تائید ارتباط میان گازهای گلخانه ای و گرمای جهانی، نشان دادند که فرایند انجماد قطب جنوب از زمانی آغاز شد که تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر زمین 40 درصد کاهش یافتمحققان مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی دانشگاه نیو ولز جنوبی در سیدنی نشان دادند که تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر قبل و در طول تشکیل یخهای قطب جنوب، در حدود 34 میلیون سال قبل به میزان 40 درصد کاهش یافت. این کشف می تواند تاثیر بالای گازهای گلخانه ای بر روی تغییرات اقلیمی در سطح جهانی را تائید کندمطالعات پیشین فرضیه ای را مطرح می کرد که برپایه آن افزایش دی اکسید کربن اتمسفر بالای اقیانوس منجمد جنوبی در طول تحول اقلیمی میان دوره های ائوین و اولیگوسن زمانی آغاز شد که یخهای قطب جنوب شروع به شکل گیری کردند.اکنون این تحقیقات که در قالب مقاله ای با عنوان "نقش دی اکسید کربن در مدت شکل گیری یخهای قطب جنوب" منتشر شده است، نشان می دهد که جریانهای اقیانوسی و دمای هوا در اقیانوس منجمد جنوبی فرایند کاملا متفاوتی را داشته اند.ماهیت جریانهای اقیانوسی برای محاسبه سطح دی اکسید کربن اتمسفر نقش مهمی ایفا می کنند به طوریکه برای محاسبه سطح دی اکسید کربن اتمسفر، جلبکهایی را که از میلیونها سال قبل در عمق اقیانوس رسوب کرده اند اندازه گیری می کنند.درحقیقت، جریان توده های آب در اقیانوس منجمد جنوبی به دلیل اثر تغییرات دما بر روی جلبکها تغییر می کند و موجب کاهش حضور مواد غذایی می شود. کم شدن مواد غذایی نیز بر روی تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر تاثیر مستقیم دارد.این محققان در این خصوص توضیح دادند: "تحقیقات ما نشان می دهد که جریانهای اعماق اقیانوس در پایان دوره ائوسن به دلیل موقعیت و شکل توده های قاره ای بسیار متفاوت از امروز بوده است. مطالعات پیشین تنها برپایه محاسبه تقاوتهای دما بود و تغییرات جریانهای اقیانوسی را در نظر نمی گرفت. به همین دلیل خطاهای سیستماتیک بسیاری در مورد اندازه گیری سطح دی اکسید کربن انجام می شد و افزایش سطح این گاز را در اتمسفر نشان می داد. این درحالی است که ما در محاسبات خود با در نظر گرفتن جریانهای اقیانوسی کاهش چشمگیر دی اکسید کربن را مشاهده کردیم."براساس گزارش ساینس، اطلاعات این دانشمندان نشان می دهد که در یک دوره حدود 3 میلیون سال میان ائوسن و اولیگوسن سطح دی اکسید کربن اتمسفر به میزان 40 درصد کاهش یافت و این مسئله منجر به سرمای جهانی و در نتیجه تشکیل یخهای قطب جنوب شد.   

سازند دلیچاى معرف نخستین واحد سنگى از رسوب‎هاى دریایى ژوراسیک البرز است که به ویژه در دامنه جنوبى این کوه‎ها برونزد دارد. در این سازند، نوع سنگ‎ها و سنگواره‎ها نشانگر نهشت در یک محیط دریایى است که با شرایط دریاچه‎اى – مردابى نهشته‎هاى زیر آن (گروه شمشک) و ردیف‎هاى کربناتى ستبر لایه رویى (سازند لار) تفاوت آشکار دارد، به گونه‎اى که سازند مارنى دلیچاى نقش یک لایه راهنماى زودفرساى مایل به سبز دارد که ردیف‎هاى تیره رنگ زغالدار پایینى را از صخره‎هاى بلند رویى جدا مى‎کند. بُرش الگوى سازند دلیچاى (اشتایگر 1966)، در پهلوى راست رودخانه دلیچاى (پل فردوسى)، در خاور شهرستان دماوند است که حدود 107 متر ستبرا دارد ولى این ضخامت ثابت نیست و حتى ممکن است به صفر برسد.در بیشتر نقاط، سازند دلیچاى از نوع مارن، سنگ‎آهک‎هاى مارنى، کمى اسپارى و نازک لایه است که میان‎لایه‎هایى از شیل‎هاى مارنى دارد. گاهى میزان مارن بیشتر از سنگ‎آهک است، به همین رو از واژه مارن‎هاى دلیچاى استفاده مى‎شود. ریخت‎شناسى پشته مانند و رنگ سبز – خاکسترى روشن از ویژگى‎هاى این سازند است که به شناسایى آن کمک مى‎کند.در بیشتر بُرش‎ها به ویژه در مناطق زیرآب، فیروزکوه و سمنان، سازند دلیچاى با افق کنگلومراى کوارتزى سفیدرنگ آغاز مى‎شود و گاهى نیز لایه‎هاى آغازین این سازند داراى قلوه‎هاى لیمونیتى و ترک‎هاى گلى فراوان است. وجود کنگلومرا، قلوه‏‎هاى لیمونیتى، ترک‎هاى گلى، دگرشیبى موازى در ناحیه جام (علوى نایینى، 1973)، دگرشیبى زاویه‎اى در شمال قزوین (آنلز، 1975)، ده متر ائولیت آهن‎دار در ناحیه نشل (اشتایگر، 1966)، وجود 30 متر رُس سُرخ‎رنگ آهن‎دار در شمال جرآت (اشتایگر، 1966)، مؤید آن است که بر خلاف نظر آسرتو، مرز زیرین دلیچاى ناپیوسته است. مرز بالاى دلیچاى با سازند لار تدریجى است و در محل حذف لایه‎هاى مارنى و آغاز لایه‎هاى چرت‎دار سازند لار انتخاب مى‎شود. سنگواره‎هاى گوناگون به ویژه آمونیت‎هایى مانند Parkinsonia oarkinson ، Oppelia subradiata Ebrayicerace pseudoanceps نشان مى‎دهند که مرزهاى زیرین و بالایى دلیچاى زمان گذر است، ولى به طور کلى، سن سازند دلیچاى از باژوسین پسین تا کالووین است.گسترش جغرافیایى سازند دلیچاى محدود به البرز (دماوند، کرج، آبیک، شمال قزوین، دره هراز، سمنان، جام، شاهرود و 000) نیست. این سازند همچنان در کوه‎هاى سلطانیه زنجان، مراغه، آبگرم همدان و جنوب خاورى دریاچه ارومیه گزارش شده است. سازند دلیچاى را مى‎توان با توالى‎هاى سنگى مشابه در کپه‎داغ (سازند چمن بید)، ایران مرکزى (سازند بَغَمشاه) و حتى در شمال افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان و پامیر مرکزى مقایسه کرد.در جنوب آزادشهر، گاهى در زیر صخره‎هاى بلند مالم (سازند لار) ردیفى از سنگ‎آهک‎هاى سُرخ نازک‎لایه وجود دارد که جایگاه چینه‎شناسى مشابه با سازند دلیچاى دارد ولى با آن (دلیچاى) هم رخساره نیست. به همین دلیل اشتامفلى (1978) به این سنگ‎آهک‎ها « سازند فَرسیان » نام داده است.

دانشمندان تصمیم دارند برای ردیابی زمین لرزه های زیر دریایی از ابزار کاملا جدید و غیر عادی صدای آواز والها استفاده کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، هایدروفن هایی که برای گوش سپردن به همهمه های زیر آب به کار گرفته می شوند را می توان برای شنیدن صدای والهای باله دار که گونه ای کمتر شناخته شده در اعماق آب هستند، با فرکانس پایین استفاده کرد. لرزه شناس دانشگاه واشنگتن سیاتل برای سه سال به مطالعه بر روی این پدیده پرداخت وی هایدروفنهایی را در نزدیکی حفره های گرمابی در بستر اقیانوس قرار داد و با کمک آنها الگوریتمی را به وجود آورد که می توانست صدای والها را ردیابی کرده و از دیگر صداها جدا سازد.
   
   سپس صداها به صورت مجزا شنیده شده و دانشمندان صدای هر یک از والها را به صورت مجزا در میان شبکه ای از حسگرهای زیر دریایی ردیابی کرده و توانستند مسیر والها را زمانی که از فراز این حفره های گرمابی عبور می کردند، تعیین کنند. محققان حتی توانستند صدای والها را به رفتار و گروه آنها ارتباط دهند و اکنون در نظر دارند با ارتباط دادن این اصوات با اطلاعات به دست آمده در پایگاه های لرزه شناسی منطقه تصویری واضحتر را از فعالیتهای والها ترسیم کنند. 
   
   بر اساس گزارش پاپ ساینس، این مطالعه می تواند نقش پر رنگ دانشهای ترکیبی را در به دست آوردن اطلاعاتی حیاتی از قبیل میزان وقوع زلزله در بخشهای نادیده جهان به اثبات برساند.

سازند آسمارى (Asmari Formation)

 جوان‎ترین سنگ مخزن پهنه زاگرس است و به همین دلیل، مطالعات گسترده‎اى بر روى خواص سنگ‎چینه‎اى این سازند انجام شده است. در گذشته از این واحد سنگى به نام‎هایى مانند سازند آهکى جریب، سازند آهکى کَلهُر و سنگ‎آهک خمیر یاد مى‎شد، ولى سازندهاى یاد شده، تنها با بخشى از بُرش الگوى سازند آسمارى مترادف ‎است و تمامى این سازند را در بر نمى‎گیرند. نام این سازند از کوه آسمارى (جنوب خاورى مسجد سلیمان) اقتباس و بُرش الگوى آن در تنگ گل ترش همین کوه اندازه‎گیرى شده است.

 در بُرش الگو، سازند آسمارى با 314 متر ستبرا، شامل سنگ‎آهک‎هاى مقاوم، کرم تا قهوه‎اى رنگ با ریخت‎شناسى کوه‎ساز است که کمى میان‎لایه‎هاى شیلى دارد و به داشتن درزه فراوان شاخص است. در بُرش الگو، سازند آسمارى سن میوسن دارد و قسمت پایین آن، به لحاظ تغییر رخساره جانبى به سازند پابده، دیده نمى‎شود. ولى، بُرش مکمل این سازند در تنگ تکاب کوه خَویر، در 30 کیلومترى بهبهان، نشانگر ویژگى‎هاى کامل این سازند است ...

ایران مرکزى

سنگ‎هاى تریاس پایینى – میانى البرز، ردیف‎هاى کربناتى آهکى – دولومیتى به نام « سازند الیکا » هستند که بُرش الگوى آن را کلاوس (1964) در دره نور، و در 5 کیلومترى پایین دست روستاى الیکا، به ضخامت 295 متر، مطالعه و معرفى کرده است.

در محل بُرش الگو و سایر نقاط البرز، بخش پایینى سازند الیکا، ضخامتى متغیر از سنگ‎آهک‎هاى نازک‎لایه و آهک‎هاى مارنى است که کمى مارن و یا میان‎لایه‎هاى نازک دولومیت دارد. لایه‎بندى نازک، رنگ متمایل به خاکسترى روشن، فراوانى ساخت‎هاى کرم مانند از ویژگى‎هاى بخش پایینى سازند الیکا است که شناسایى و تفکیک آن را از دولومیت‎هاى ضخیم لایه بخش بالایى فراهم مى‎سازد. فراوان‎ترین سنگواره‎هاى بخش یاد شده دو کفه‎اى‎هاى نوع کلارایا، گاستروپودهاى کوچک و آثار کرم مانند هستند، مقدار ناچیزى جلبک، روزنه‎داران و به ندرت آمونیت، سنگواره‎هاى دیگر این بخش‎اند. فراوانى آثار کرم، ویژگى آشکارآهک‎هاى لایه‎لایه است. به همین‎رو در بیشتر جاها به بخش پایینى سازند الیکا، به طور غیر رسمى آهک‎هاى ورمیکوله  Vermiculate limestone  گفته مى‎شود. سنگواره‎هاى این بخش چندان بارز نیستند ولى باور همگان بر سن تریاس پیشین است...