تیمی متشکل از ستاره شناسان بین المللی سیاره ای را در صورت فلکی مار بزرگ کشف کردند که از جنس الماس است. 
   
   به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان آمریکایی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی و استرالیایی با استفاده از رادیوتلسکوپ "پارکز" در استرالیا بقایای ستاره غول پیکری را کشف کردند که به سیاره ای از جنس الماس تبدیل شده است.
   این دانشمندان در فاصله 4 هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی مار بزرگ توانستند یک تب اختر (پالسار) را با شناسه PSR J1719-1438 کشف کنند.
   این دانشمندان دریافتند پالسهای رادیویی که از این پالسار گسیل می شوند به روشی سیستماتیک با تاخیر دریافت می شوند. به این ترتیب توانستند حضور یک سیاره را در مدار این تب اختر شناسایی کنند.
   در ادامه تحقیقات که با رادیوتلسکوپ "لاول" در انگلیس انجام شد این ستاره شناسان نشان دادند که جرم این سیاره برابر با حدود جرم سیاره مشتری است درحالی که شعاع آن در حدود نصف شعاع سیاره غول پیکر منظومه خورشیدی است.
   براساس گزارش رویترز، به خاطر وجود این چگالی غیرعادی، دانشمندان نتیجه گرفتند که بیشتر این سیاره از کربن و اکسیژن بلوری شده ساخته شده است.
   با این ویژگیها، این سیاره می تواند باقیمانده فرایند عجیبی باشد که طی آن ماده گازی یک ستاره غول پیکر قدیمی توسط پالسار جذب شده و سرعت چرخش این پالسار را به 173 دور در ثانیه فعلی رسانده است.
   به گفته این دانشمندان، بیشتر این سیاره از ماده ای مشابه الماس ساخته شده است و فاصله مدار آن تا پالسار تنها 600 هزار کیلومتر است.

تراکیت سنگ ولکانیک ریز بلور است که عمدتا از فلدسپار آلکالن ویا گاهی از فلدسپات پلاژیوکلاز سدیک تشکیل شده است.کانیهای فرومنیزین معمولا به مقدار کم وجود دارند و کوارتز و نفلین ممکن است به صورت کانی فرعی در زمینه سنگ وجود داشته باشند.معادل درشت بلور آن سینیت است. فلدسپاتهای پتاسیک در این سنگ معمولا 45 تا 80 درصد و پلاژیوکلازهای سدیک 5 تا 25 درصد است.کانیهای فرومنیزین که شامل بیوتیت و گاهی آمفیبول و پیروکسن است 10 تا 30 درصد وجود دارد...

گروهی از زمین شناسان آلمانی و آمریکایی توانستند تاثیرات برخورد یک شهاب سنگ غول پیکر به زمین را در یک مدل رایانه ای شبیه سازی کنند.دانشمندان پرینستون و دانشگاه "لودویگ- مکسی میلیان" در مونیخ با تهیه یک مدل رایانه ای توانستند گسترش زمین لرزه حاصل از برخورد شهاب سنگ غول پیکر Chicxulub به زمین در 65 میلیون سال قبل را شبیه سازی کنند.این تحقیقات با هدف بررسی سطح ویرانی زمین در صورت برخورد با یک شهاب سنگ عظیم انجام شد. این مدل رایانه ای شکل بیضوی از زمین را با ویژگیهای سطحی و عمقی اقیانوسها شبیه سازی کرده است.در حقیقت در 65 میلیون سال قبل شهاب سنگ غول پیکری به زمین برخورد و در Chicxulub مکزیک یک گودال بزرگ ایجاد کرد.برپایه ارزیابیها، قدرت این شهاب سنگ دو میلیون برابر قدرت یک بمب هیدروژنی بوده و توانسته دایناسورهای سراسر دنیا را منقرض کند.این محققان در این خصوص توضیح دادند: "پس از برخورد شهاب سنگ، امواج زمین لرزه ای همانند امواج آب پس از پرتاب یک سنگ، در تمام جهتها حرکت می کنند.در شرایط ایده آل، امواج در اطراف زمین حرکت می کنند و در هر نقطه ای از سیاره بر روی سطح یک تاثیر خاص به وجود می آورد. مدل ما نشان می دهد از آنجا که زمین بیضی شکل و سطح آن ناهمگن است، این امواج در مناطق مختلف با سرعتهای متفاوتی حرکت کرده و حتی بر روی ساختار داخلی زمین نیز اثر گذاشته اند."براساس گزارش PhysOrg.com، این مدل همچنین توانسته است فرضیه ای را مورد بررسی قرار دهد که براساس آن برخورد Chicxulub به زمین توانسته منجر به بروز فورانهای آتشفشانی در Deccan Traps واقع در هند غربی شود که در اثر انتشار گازهای حاصل از این فورانها و در نتیجه کاهش پرتوهای خورشیدی تابیده به سطح زمین، دایناسورها منقرض شده اند.این دانشمندان افزودند: "ما دریافتیم حداکثر جابجایی سطح زمین به دلیل زلزله های ناشی از برخورد شهاب سنگ که در گذشته 15 متر محاسبه شده بود باید به 3 تا 5 متر کاهش یابد."

صفحات تشکیل دهنده پوسته زمین شامل 12 صفحه و به اندازه های متفاوت است که به ترتیب شامل صفحه آرام، صفحه آفریقا، صفحه آمریکای شمالی، صفحه قطب جنوب، صفحه هندوستان- استرالیا، صفحه کارائیب، صفحه فیلیپین، صفحه کوکوس، صفحه نازکا، صفحه اوراسیا، صفحه آمریکای جنوبی و صفحه عربی می باشند. بر پایه مشاهدات فورسات (1975) سرعت پلیت مستقل از مساحت پلیت است و پلیت های متصل به ورقه ی لیتوسفری فرو رونده سریعتر از سایر پلیت ها حرکت می کنند. به علاوه صفحاتی که دارای مساحت بیشتری از پوسته قاره ای اند، خیلی کندتر حرکت می کنند و به عقیده آنان گشتاور هر پلیت در حال تعادل بایستی صفر باشد و این بدان معنی است که نیروی محرک با نیروی بازدارنده بایستی برابر باشند. بطور کلی نیروهایی که بر صفحات اثر می کنند شامل موارد زیر می باشند 

اکلوژیت ها سنگهایی هستند که به صورت قطعات بیگانه (گزنولیت) در کمبرلیت و یا در بعضی از بازالت ها دیده میشوند. از نظر کانی شناسی اکلوژیت ها اساسا از دو کانی: گارنت قرمز- تیره (پیروپ- آلماندن) و پیروکسن امفاسیت سبز تیره تشکیل شده است. پیروکسن مزبور یکی از انواع دیوسپید- ژاده ایت است.علاوه بر کانیهای فوق که کانیهای اصلی تشکیل دهنده اکلوژیت می باشند. دیستن نیز کانی تشکیل دهنده مهم از بعضی از اکلوژیت ها است. روتیل نیز همیشه به صورت کانی فرعی در سنگ دیده می شود. در بعضی از اکلوژیت ، کوارتز ممکن است به صورت کانی فرعی یافت شود. تمام کانیهای سازنده اکلوژیت بدون آب بوده و در شرایط بی آب به وجود می آیند....

پادگانه های آبرفتی سطوحی هستند که به موازات محور دره رودخانه و درسطوح بالاتر از بسترکنونی رودخانه ودرنتیجه تغییر سطح اساس رودخانه ها تشکیل می شوند.عموما جنبش گسلهای فعال ، بالا آمدگی کوهها وفرونشینی گودیها باعث می شود که درامتداد جنبش ها سطح اساس رودخانه سریعا تغییرکند.پادگانه های آبرفتی یکی ازاشکال مشخص فرسایش آبهای روان در حاشیه رودخانه هاست.آنها عارضه های هموار یا نسبتا همواری هستند که ازآبرفت تشکیل شده و پرتگاه حاشیه ای آن با شیب محسوسی به بسترفعال جریان آب یا به یک پادگانه دیگرمسلط باشد.

پادگانه ها درنقشه های زمین شناسی فراوانندکه با Q1,Q2وQ al نشان داده می شوند.آنها درواقع تغییرشکل یافته بادزنه ها هستند.یعنی همان حرکات تکتونیکی روی بادزنه ها اثرمی گذارد، Uplift اتفاق می افتدوبعد از آن فرسایش رخ می دهد وازبادزنه کاملی که داشتیم بخشهایی حذف می شودوبخشهایی به صورت سکوهایی باقی می ماند که به آنها تراس می گوییم...

گروهی از دانشمندان استرالیایی با تائید ارتباط میان گازهای گلخانه ای و گرمای جهانی، نشان دادند که فرایند انجماد قطب جنوب از زمانی آغاز شد که تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر زمین 40 درصد کاهش یافتمحققان مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی دانشگاه نیو ولز جنوبی در سیدنی نشان دادند که تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر قبل و در طول تشکیل یخهای قطب جنوب، در حدود 34 میلیون سال قبل به میزان 40 درصد کاهش یافت. این کشف می تواند تاثیر بالای گازهای گلخانه ای بر روی تغییرات اقلیمی در سطح جهانی را تائید کندمطالعات پیشین فرضیه ای را مطرح می کرد که برپایه آن افزایش دی اکسید کربن اتمسفر بالای اقیانوس منجمد جنوبی در طول تحول اقلیمی میان دوره های ائوین و اولیگوسن زمانی آغاز شد که یخهای قطب جنوب شروع به شکل گیری کردند.اکنون این تحقیقات که در قالب مقاله ای با عنوان "نقش دی اکسید کربن در مدت شکل گیری یخهای قطب جنوب" منتشر شده است، نشان می دهد که جریانهای اقیانوسی و دمای هوا در اقیانوس منجمد جنوبی فرایند کاملا متفاوتی را داشته اند.ماهیت جریانهای اقیانوسی برای محاسبه سطح دی اکسید کربن اتمسفر نقش مهمی ایفا می کنند به طوریکه برای محاسبه سطح دی اکسید کربن اتمسفر، جلبکهایی را که از میلیونها سال قبل در عمق اقیانوس رسوب کرده اند اندازه گیری می کنند.درحقیقت، جریان توده های آب در اقیانوس منجمد جنوبی به دلیل اثر تغییرات دما بر روی جلبکها تغییر می کند و موجب کاهش حضور مواد غذایی می شود. کم شدن مواد غذایی نیز بر روی تمرکز دی اکسید کربن در اتمسفر تاثیر مستقیم دارد.این محققان در این خصوص توضیح دادند: "تحقیقات ما نشان می دهد که جریانهای اعماق اقیانوس در پایان دوره ائوسن به دلیل موقعیت و شکل توده های قاره ای بسیار متفاوت از امروز بوده است. مطالعات پیشین تنها برپایه محاسبه تقاوتهای دما بود و تغییرات جریانهای اقیانوسی را در نظر نمی گرفت. به همین دلیل خطاهای سیستماتیک بسیاری در مورد اندازه گیری سطح دی اکسید کربن انجام می شد و افزایش سطح این گاز را در اتمسفر نشان می داد. این درحالی است که ما در محاسبات خود با در نظر گرفتن جریانهای اقیانوسی کاهش چشمگیر دی اکسید کربن را مشاهده کردیم."براساس گزارش ساینس، اطلاعات این دانشمندان نشان می دهد که در یک دوره حدود 3 میلیون سال میان ائوسن و اولیگوسن سطح دی اکسید کربن اتمسفر به میزان 40 درصد کاهش یافت و این مسئله منجر به سرمای جهانی و در نتیجه تشکیل یخهای قطب جنوب شد.   

سازند دلیچاى معرف نخستین واحد سنگى از رسوب‎هاى دریایى ژوراسیک البرز است که به ویژه در دامنه جنوبى این کوه‎ها برونزد دارد. در این سازند، نوع سنگ‎ها و سنگواره‎ها نشانگر نهشت در یک محیط دریایى است که با شرایط دریاچه‎اى – مردابى نهشته‎هاى زیر آن (گروه شمشک) و ردیف‎هاى کربناتى ستبر لایه رویى (سازند لار) تفاوت آشکار دارد، به گونه‎اى که سازند مارنى دلیچاى نقش یک لایه راهنماى زودفرساى مایل به سبز دارد که ردیف‎هاى تیره رنگ زغالدار پایینى را از صخره‎هاى بلند رویى جدا مى‎کند. بُرش الگوى سازند دلیچاى (اشتایگر 1966)، در پهلوى راست رودخانه دلیچاى (پل فردوسى)، در خاور شهرستان دماوند است که حدود 107 متر ستبرا دارد ولى این ضخامت ثابت نیست و حتى ممکن است به صفر برسد.در بیشتر نقاط، سازند دلیچاى از نوع مارن، سنگ‎آهک‎هاى مارنى، کمى اسپارى و نازک لایه است که میان‎لایه‎هایى از شیل‎هاى مارنى دارد. گاهى میزان مارن بیشتر از سنگ‎آهک است، به همین رو از واژه مارن‎هاى دلیچاى استفاده مى‎شود. ریخت‎شناسى پشته مانند و رنگ سبز – خاکسترى روشن از ویژگى‎هاى این سازند است که به شناسایى آن کمک مى‎کند.در بیشتر بُرش‎ها به ویژه در مناطق زیرآب، فیروزکوه و سمنان، سازند دلیچاى با افق کنگلومراى کوارتزى سفیدرنگ آغاز مى‎شود و گاهى نیز لایه‎هاى آغازین این سازند داراى قلوه‎هاى لیمونیتى و ترک‎هاى گلى فراوان است. وجود کنگلومرا، قلوه‏‎هاى لیمونیتى، ترک‎هاى گلى، دگرشیبى موازى در ناحیه جام (علوى نایینى، 1973)، دگرشیبى زاویه‎اى در شمال قزوین (آنلز، 1975)، ده متر ائولیت آهن‎دار در ناحیه نشل (اشتایگر، 1966)، وجود 30 متر رُس سُرخ‎رنگ آهن‎دار در شمال جرآت (اشتایگر، 1966)، مؤید آن است که بر خلاف نظر آسرتو، مرز زیرین دلیچاى ناپیوسته است. مرز بالاى دلیچاى با سازند لار تدریجى است و در محل حذف لایه‎هاى مارنى و آغاز لایه‎هاى چرت‎دار سازند لار انتخاب مى‎شود. سنگواره‎هاى گوناگون به ویژه آمونیت‎هایى مانند Parkinsonia oarkinson ، Oppelia subradiata Ebrayicerace pseudoanceps نشان مى‎دهند که مرزهاى زیرین و بالایى دلیچاى زمان گذر است، ولى به طور کلى، سن سازند دلیچاى از باژوسین پسین تا کالووین است.گسترش جغرافیایى سازند دلیچاى محدود به البرز (دماوند، کرج، آبیک، شمال قزوین، دره هراز، سمنان، جام، شاهرود و 000) نیست. این سازند همچنان در کوه‎هاى سلطانیه زنجان، مراغه، آبگرم همدان و جنوب خاورى دریاچه ارومیه گزارش شده است. سازند دلیچاى را مى‎توان با توالى‎هاى سنگى مشابه در کپه‎داغ (سازند چمن بید)، ایران مرکزى (سازند بَغَمشاه) و حتى در شمال افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان و پامیر مرکزى مقایسه کرد.در جنوب آزادشهر، گاهى در زیر صخره‎هاى بلند مالم (سازند لار) ردیفى از سنگ‎آهک‎هاى سُرخ نازک‎لایه وجود دارد که جایگاه چینه‎شناسى مشابه با سازند دلیچاى دارد ولى با آن (دلیچاى) هم رخساره نیست. به همین دلیل اشتامفلى (1978) به این سنگ‎آهک‎ها « سازند فَرسیان » نام داده است.

دانشمندان تصمیم دارند برای ردیابی زمین لرزه های زیر دریایی از ابزار کاملا جدید و غیر عادی صدای آواز والها استفاده کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، هایدروفن هایی که برای گوش سپردن به همهمه های زیر آب به کار گرفته می شوند را می توان برای شنیدن صدای والهای باله دار که گونه ای کمتر شناخته شده در اعماق آب هستند، با فرکانس پایین استفاده کرد. لرزه شناس دانشگاه واشنگتن سیاتل برای سه سال به مطالعه بر روی این پدیده پرداخت وی هایدروفنهایی را در نزدیکی حفره های گرمابی در بستر اقیانوس قرار داد و با کمک آنها الگوریتمی را به وجود آورد که می توانست صدای والها را ردیابی کرده و از دیگر صداها جدا سازد.
   
   سپس صداها به صورت مجزا شنیده شده و دانشمندان صدای هر یک از والها را به صورت مجزا در میان شبکه ای از حسگرهای زیر دریایی ردیابی کرده و توانستند مسیر والها را زمانی که از فراز این حفره های گرمابی عبور می کردند، تعیین کنند. محققان حتی توانستند صدای والها را به رفتار و گروه آنها ارتباط دهند و اکنون در نظر دارند با ارتباط دادن این اصوات با اطلاعات به دست آمده در پایگاه های لرزه شناسی منطقه تصویری واضحتر را از فعالیتهای والها ترسیم کنند. 
   
   بر اساس گزارش پاپ ساینس، این مطالعه می تواند نقش پر رنگ دانشهای ترکیبی را در به دست آوردن اطلاعاتی حیاتی از قبیل میزان وقوع زلزله در بخشهای نادیده جهان به اثبات برساند.

سازند آسمارى (Asmari Formation)

 جوان‎ترین سنگ مخزن پهنه زاگرس است و به همین دلیل، مطالعات گسترده‎اى بر روى خواص سنگ‎چینه‎اى این سازند انجام شده است. در گذشته از این واحد سنگى به نام‎هایى مانند سازند آهکى جریب، سازند آهکى کَلهُر و سنگ‎آهک خمیر یاد مى‎شد، ولى سازندهاى یاد شده، تنها با بخشى از بُرش الگوى سازند آسمارى مترادف ‎است و تمامى این سازند را در بر نمى‎گیرند. نام این سازند از کوه آسمارى (جنوب خاورى مسجد سلیمان) اقتباس و بُرش الگوى آن در تنگ گل ترش همین کوه اندازه‎گیرى شده است.

 در بُرش الگو، سازند آسمارى با 314 متر ستبرا، شامل سنگ‎آهک‎هاى مقاوم، کرم تا قهوه‎اى رنگ با ریخت‎شناسى کوه‎ساز است که کمى میان‎لایه‎هاى شیلى دارد و به داشتن درزه فراوان شاخص است. در بُرش الگو، سازند آسمارى سن میوسن دارد و قسمت پایین آن، به لحاظ تغییر رخساره جانبى به سازند پابده، دیده نمى‎شود. ولى، بُرش مکمل این سازند در تنگ تکاب کوه خَویر، در 30 کیلومترى بهبهان، نشانگر ویژگى‎هاى کامل این سازند است ...

ایران مرکزى

سنگ‎هاى تریاس پایینى – میانى البرز، ردیف‎هاى کربناتى آهکى – دولومیتى به نام « سازند الیکا » هستند که بُرش الگوى آن را کلاوس (1964) در دره نور، و در 5 کیلومترى پایین دست روستاى الیکا، به ضخامت 295 متر، مطالعه و معرفى کرده است.

در محل بُرش الگو و سایر نقاط البرز، بخش پایینى سازند الیکا، ضخامتى متغیر از سنگ‎آهک‎هاى نازک‎لایه و آهک‎هاى مارنى است که کمى مارن و یا میان‎لایه‎هاى نازک دولومیت دارد. لایه‎بندى نازک، رنگ متمایل به خاکسترى روشن، فراوانى ساخت‎هاى کرم مانند از ویژگى‎هاى بخش پایینى سازند الیکا است که شناسایى و تفکیک آن را از دولومیت‎هاى ضخیم لایه بخش بالایى فراهم مى‎سازد. فراوان‎ترین سنگواره‎هاى بخش یاد شده دو کفه‎اى‎هاى نوع کلارایا، گاستروپودهاى کوچک و آثار کرم مانند هستند، مقدار ناچیزى جلبک، روزنه‎داران و به ندرت آمونیت، سنگواره‎هاى دیگر این بخش‎اند. فراوانى آثار کرم، ویژگى آشکارآهک‎هاى لایه‎لایه است. به همین‎رو در بیشتر جاها به بخش پایینى سازند الیکا، به طور غیر رسمى آهک‎هاى ورمیکوله  Vermiculate limestone  گفته مى‎شود. سنگواره‎هاى این بخش چندان بارز نیستند ولى باور همگان بر سن تریاس پیشین است...

دیرینه شناسان آمریکایی کشف کردند که ابعاد بدن پستانداران برای سازگاری با افزایش دما در دوره های گرمای جهانی کاهش و با افزایش دوره های سرما افزایش یافته است.دانشمندان دانشگاه فلوریدا و دانشگاه نبراسکا با مشاهده تکامل اسبهای اولیه ای که در حدود 50 میلیون سال قبل در دوره "حداکثر گرمایی پالئوسن- ائوسن" می زیسته اند ارتباط میان دمای جهانی و اندازه متوسط پستانداران را پیدا کردند و نشان دادند که با افزایش دما در دوره های گرمای جهانی ابعاد بدن پستانداران کاهش یافته است.این محققان در این خصوص توضیح دادند: "اندازه بدن این اسبها به ابعاد یک سگ رسید. نکته شگفت انگیز در اینجاست که پس از کاهش مجدد دما بدن آنها مجدداً بزرگ شد."دانشمندان اسب اولیه ای با عنوان "سیفریپوس" را مورد بررسی قرار دادند که در دوره "حداکثر گرمایی پالئوسن- ائوسن" در آمریکای شمالی می زیسته است.در این دوره که 175 هزار سال به طول انجامید تمرکز بالای دی اکسید کربن در اتمسفر و در اقیانوسها سبب افزایش دمای متوسط جهانی بین 6 تا 12 درجه سانتیگراد شد.مقایسه اسبهای امروزی با اسبهایی که در دوره گرمای جهانی 50 میلیون سال قبل می زیسته استدیرینه شناسان آمریکایی با بررسی اندازه و ایزوتوپهای فسیلهایی که در سایت دیرینه شناختی Wyoming کشف شده اند تکامل "سیفریپوس" ردیابی و کشف کردند که این حیوان در مسیر تکامل خود از یک حیوان 5.4 کیلوگرمی به یک حیوان در حدود 3.8 کیلویی (در ابعاد یک گربه خانگی) تبدیل شده و سپس در طول 45 هزار سال بعد از آن تا حدود 6.8 کیلوگرم بزرگ شده است.اندازه این اسب اولیه تا پایان دروه گرمای جهانی در حدود 30 درصد کاهش یافته است.دانشمندان این فرضیه را کشف کردند که افزایش دما و یا تمرکز بالای دی اکسید کربن سبب بروز پدیده "کوتولگی" (نانیسم) در پستانداران این دوره شده است.دیرینه شناسان نگرانند که به سبب گرمای جهانی جدید، این رویداد در حیواناتی که ظرف دو قرن آینده به وجود می آیند نیز رخ دهد.

با نگاه به تصاویر خاک خاکستری ماه می توان فکر کرد که این قمر هنوز فعال است. اما درحقیقت، ردپاهای آخرین فعالیتهای آتشفشانی ماه قدیمی و مربوط به میلیاردها سال قبل بوده و فورانهای آتشفشانی از زمانی که انسان ماه را رصد کرده خاموش است.اطلاعات اخیر نشان می دهد که در زیر خاک ماه میزان فراوانی از مایع ماگما وجود دارد چون بخشی از سنگهایی که به سطح می آیند گداخته به نظر می رسند.اکنون دانشمندان یک توضیح محتمل را در خصوص اینکه چرا در سطح ماه فعالیت آتشفشانی وجود ندارد ارائه کردند که بیان می دارد ماگمای گداخته در لایه های عمیق تر می تواند آنچنان متراکم و سنگین باشد که نتواند به سطح بیاید.محققان دانشگاه آمستردام با همکاری دانشگاههای پاریس، لیون و ادیمبرا به منظوردستیابی به این نتایج که در نیچر ژئوساینس منتشر شده است یک سری کپی های میکروسکوپی از سنگ ماه را که در ماموریت آپولو به زمین آورده بود تهیه و سپس چگالی و غلظت این سنگها را با پرتوهای ایکس اندازه گیری کردند.5 دهه پس از ماموریت آپولو، تشکیل و تاریخ ژئولوژیکی ماه همچنان معماهای بسیاری را ایجاد می کند. فضانوردان در تمام برنامه های آپولو نه تنها 380 کیلوگرم سنگ ماه را به زمین آوردند بلکه توانستند تعداد بسیار ابزار علمی را در سطح این قمر نصب کنند.سال گذشته، دانشمندان ناسا مدل جدیدی از لایه های داخلی ماه را توسعه دادند. برپایه این مدل جدید، بخشهای عمیق تر جبه ماه که روی یک هسته کوچک فلزی قرار گرفته است حداکثر 30 درصد گداخته اند.در زمین توده های ماگمایی جبه به سمت سطح حرکت می کنند و فورانهای آتشفشانی را به وجود می آورند. نیروی محرکه برای حرکت عمودی ماگما به طرف بالا در واقع تفاوت چگالی میان ماگما و ماده پیرامون جامد است که به تدریج ماگمای مایع را همانند یک حباب به سمت بالا منحرف می کند.اگر درون تنها قمر طبیعی سیاره ما هم محتوی مقادیر بالای ماگما است پس چرا فورانهای مشابه زمین در سطح آن رخ نمی دهد؟به گفته این محققان، فشار نزدیک به هسته ماه بیش از 45 هزار بار و  دمای آن درحدود هزار و 500 درجه سانتیگراد است.این دانشمندان توانستند این شرایط سخت را با نمونه های کوچک بسازند و سنگهای ماه را درحالی که تحت یک فشار بسیار شدید قرار داده بودند با جریان فشار قوی برق گرم کنند.با اندازه گیری پرتوهای ایکسی که از هم نمونه های جامد و هم از نمونه های گداخته عبور کرد توانستند چگالی این سنگها را در دما و فشار بالا اندازه گیری کنند و نشان دادند که ماگمای ماه به حدی غلیظ و متراکم است که نمی تواند به همانند یک حباب بهطرف بالا حرکت کند.

گروهی از دانشمندان آمریکایی در میان لایه های خاکسترهای آتشفشانی آفریقای جنوبی توانستند فسیلی از قطرات باران با قدمت 2.7 میلیارد سال را کشف کنند.حتی آب نیز می تواند فسیل شود و اطلاعات مهمی درباره گذشته سیاره زمین در اختیار دانشمندان قرار دهد.به تازگی محققان دانشگاه واشنگتن در سیاتل در میان لایه های خاکسترهای آتشفشانی که در آفریقای جنوبی پیدا شده اند قطرات فسیلی بارانی که 2.7 میلیارد سال باریده است را کشف کردند.بررسی حفره های ایجاد شده در اثر برخورد باران با زمین می تواند غلظت اتمسفر اولیه را نشان دهد.براساس گزارش نیچر، در حدود 3 میلیارد سال قبل خورشید بسیار سردتر بوده است به طوریکه پرتوهایی که زمین از خورشید جمع آوری می کند 85 درصد بیشتر از میزان فعلی بوده است. به همین دلیل گرمای ستاره ما حتی قادر نبود یخها را ذوب کند.بنابراین در عصر پرکامبرین یک پارادکس در ژئولوژیک و اتمسفر زمین وجود داشت که برپایه آن از یک طرف حضور آب به حالت مایع و از طرف دیگر دمای یخی زمین را نشان می دهد.به منظور حل پارادکس مربوط به اتمسفر زمین این دانشمندان نیتروژن جو را برپایه فسیل قطرات باران مورد بررسی قرار دادند.نتایج این اطلاعات حاکی از آن است که فشار جزئی گاز نیتروژن به طور شگفت انگیزی بالا و برابر با 2.4 بار (در مقابل 0.8 فعلی) بوده است.به گفته این محققان، تنها در این سطوح، نیتروژن می تواند همانند یک گرم کننده غیرمستقیم عمل کرده و اثر گاز گلخانه ای به سبب گاز دی اکسید کربن را تقویت کند.این بررسیها نشان می دهد که اتسمفر دوره پرکامبرین دو برابر غلیظ تر از اتمسفرامروزی بوده است. این درحالی است که ارقام پیشین، اتمسفر غلیظ تری را برای این دوره در نظر گرفته بودند.

 انیمیشن پیشروی وپسروی دریا

انیمیشن فرسایش امواج

انیمیشن حرکت مواد دربستررود

انیمیشن تشکیل درازگودال اقیانوسی

انیمیشن فرسایش موج درسواحل دریابار

انیمیشن ایزوستازی

Animation Isostatic

Animation Isostasyina mountain belt

Animation Glacial effect on crust 

انیمیشن ساده(با حجم کم) جهت نمایش مفاهیم ابتدایی تکتونیک(فلش)

تنش فشارشی و کششی+گسلش نرمال،معکوس و امتداد لغز
تغییر شکل ترد(شکننده) و شکل پذیر و...

DOWNLOAD

کارشناس زیستگاه‌های آبی اداره کل محیط زیست آذربایجان غربی گفت: مهمترین عامل موثر در خشک شدن دریاچه ارومیه سوء مدیریت در منابع آبی حوضه آبخیز است.
سیدقریشی در گفت‌وگو با ایسنا در ارومیه، افزود: همیشه در ابتدا این سوال مطرح می‌شود که چه راهکارهایی برای انتقال آب به دریاچه ارائه شده است در صورتی که در شرایط فعلی حتی اگر آب دریاچه به میزان سابق بازگردد اگر فکری برای استفاده بیش از حد از حق‌آبه دریاچه و وضعیت کشاورزی منطقه صورت نگیرد باز هم با مشکل خشک شدن مواجه خواهیم شد بنابراین برای حل این مساله باید به دنبال اجرای راهکارهای مناسب باشیم.

دريافت پيامك زمين‌لرزه‌هاي كشور

مركز لرزه‌نگاري كشوري به منظور اطلاع‌رساني رويداد زمين‌لرزه‌هاي كشور، با همكاري همراه اول (شرکت پردیس اول)، امكان دريافت اطلاعات زلزله‌هاي كشور با بزرگي 3.5 و بالاتر را براي مشتركين اين اپراتور فراهم كرده است.

جهت مشاهده جزییات خبر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...